Film został nagrodzony Złotą Palmą na festiwalu w Cannes w 1972 (ex aequo ze Sprawą Matteiego Francesca Rosiego; wśród pokonanych znalazły się Perła w koronie Kazimierza Kutza, Goście Elii Kazana, Król, dama, walet Jerzego Skolimowskiego, Jeremiah Johnson Sydneya Pollacka i Solaris Andrieja Tarkowskiego). Specjalne wyróżnienie na tym samym festiwalu otrzymał Gian Maria Volonté, odtwórca głównych ról w obydwu zwycięskich filmach.
Lulu Massa jest tokarzem akordowym i jednocześnie przodownikiem pracy w fabryce w Mediolanie. Jego wysoka wydajność nie daje mu jednak niczego poza nieprzychylnym stosunkiem kolegów. W ferworze pracy Lulu traci palec, co związkowcom daje asumpt do organizacji protestu i walki o lepsze warunki pracy. Lulu za podszeptem goszystowskich działaczy studenckich włącza się do historii, najpierw jako agitator, później jako uczestnik rozruchów, dzięki czemu traci pracę i w efekcie załamuje się. Ostatecznie wraca do pracy, gdzie jednak już tylko wegetuje na podrzędnym stanowisku.
Tytuł filmu nawiązuje do sceny proroczego snu, w którym ludzie pracy nie mogą po śmierci wejść do raju, gdyż drogę zagradza im mur.
Classe operaia va in paradiso
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz